De eetbare inhoud van eieren is netjes ingepakt in een harde schaal, maar toch kan je aan de buitenkant allerlei dingen te weten komen over de binnenkant.
Wat gebeurt er?
Verse eieren zinken naar de bodem. Een iets ouder eitje zal lichtjes met de stompe kant naar boven gaan staan. Oude eieren staan loodrecht op hun spitse kant, of gaan zelfs zweven of drijven in het water.
Hoe zit dat?
Aan de luchtkamer kan je zien hoe oud een ei is: hoe groter de luchtkamer, hoe ouder het ei. Hoe groot de luchtkamer is, kan je ontdekken door een zaklamp vast te tapen aan een wc-rolletje en dan aan het andere uiteinde een eitje te houden. Of je kan het ei gewoon in een kom water leggen. Want terwijl het volume van een ei constant blijft, neemt de massa af met het ouder worden door verdampend vocht.
Trouwens, niet alle drijvende eieren zijn over datum. Hoe groot de luchtkamer ook is, het rottingsproces treedt pas in gang wanneer er bacteriën via de poreuze schaal binnendringen. Van nature zijn eieren daartegen beschermd d.m.v. een beschermlaagje, de ‘cuticula’. Die kan beschadigd raken door scheurtjes of zelfs door het ei ‘schoon te maken’.
Meer weten? Lees dan onze blog waarin je alles leert over verse - en rotte - eitjes.
Deel dit proefje!
