Hoe ruikt het in de ruimte?

Smelly space
Niets zo fascinerend als het heelal. Een oneindige zwarte ruimte boven onze lucht, boordevol sterren en planeten. Geef toe, iedereen zou er wel eens in willen rondzweven. Maar stél dat je als astronaut dan je ruimtecapsule opent; wat ruik je dan?
Shutterstock 1389007775

Omdat er geen lucht is in de ruimte is ruiken eigenlijk niet mogelijk. Je zou zo sterven aan ademnood. Maar ruimtevaarders kunnen wel een vleugje ruimte’ opsnuiven wanneer ze hun helm afzetten in de luchtsluis of wanneer er een luik geopend wordt om een vrachtschip aan te koppelen.

Wat ruiken astronauten?

De Duitse ruimtevaarder Alexander Gerst omschreef de geur van de ruimte als een mix van walnoten en de remblokken van zijn motor. Astronaut Thomas Jones sprak van een walm van buskruit, en zijn Nederlandse ruimtecollega André Kuipers vatte het samen als een metaalachtige geur. De eerste ruimtevaarders die opmerkten dat de ruimte onfris rook, waren de mannen op de maan: Neil Armstrong en Edwin Buzz’ Aldrin vonden dat hun cabine — na een maanwandeling — naar de as in een open haard rook.

Vanwaar komt die geur?

De geur, die ruimtevaarders de smell of space noemen, ontstaat mogelijk door chemische reacties. De ruimte bevat namelijk allerlei losse moleculen die aan de ruimtepakken van de astronauten blijven plakken en deze kunnen — door te reageren met zuurstofgas in de cabine — een geur veroorzaken.

Hoe ruiken de planeten en kometen?

Een vleugje metaal mag dan niet de beste geur zijn, op andere plekken in de ruimte stinkt het pas echt. Zo wordt Uranus omringd door de geur van rotte eieren, want de bovenste delen van de atmosfeer zitten vol waterstofsulfide. En komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko, die onderzocht wordt door de Europese ruimtesonde Rosetta, doet er nog een schepje bovenop. Ze stoot niet alleen waterstofsulfide (met de geur van rotte eieren) uit, maar ook ammoniak, wat dan weer ruikt naar een paardenstal.

En in het ruimtestation?

In de ruimtestations is het jammer genoeg niet veel aangenamer. Na een jaar in het internationale ruimtestation ISS herinnerde astronaut Scott Kelly zich vooral de zweem van lichaamsgeur en afval. Het Russische Mir-ruimtestation werd dan weer omschreven als een mix van zweetvoeten, nagellakremover en benzine. En toch zou elke ruimtevaarder zo weer een ticket richting ruimte boeken.