Zombiefilms als maatschappelijk goed

Netflix & kill

Iedereen kent ze. De zombiefilms waarin een willekeurige burger zich tot held ontpopt om zich een weg te banen door een post-apocalyptische wereld. Elke fan van het genre heeft waarschijnlijk ooit gedacht ​“Dat zou ik ook kunnen!” Ook al verdwaal je in je eigen huis en kan je geen vuur maken zonder een aansteker en zeventien aanmaakblokjes. Nee, als het moment daar is, zou je overlevingsinstinct het vast en zeker overnemen en zou je dankzij je zombiefilm-vergaarde-kennis je mannetje staan. 

Verantwoorde zombieliefde

Over je overlevingskansen in een dergelijke scenario kunnen we niets beloven. De kans dat je je de voorbije maanden minder angstig of minder depressief voelde, is wel groot! Een Amerikaans-Deens onderzoek suggereert dat liefhebbers van het genre beter voorbereid waren op de harde realiteit van de pandemie waar we momenteel in leven. Iedereen die een excuus zocht om The Walking Dead opnieuw te kijken, graag gedaan! 

Leve de televisie

De 310 deelnemers van het onderzoek moesten hun filmvoorkeur doorgeven vooraleer ze een vragenlijst invulden. Die bracht hun gevoelens tijdens de huidige coronapandemie in kaart. Daaruit bleek dat fans van post-apocalyptische en zombiefilms minder negatieve emoties hadden ervaren. 

Eén onderzoeker omschrijft het zo: ​“Het lijkt alsof dit soort films kan dienen als een mentale repetitie voor daadwerkelijke gebeurtenissen.” Elke Netflix-verslaafde zal alvast blij zijn dat tv kijken wel degelijk zijn vruchten kan afwerpen. 

Book smart vs = street smart

De wetenschappers wijzen er echter op dat ze een verband hebben gevonden (= mensen die zombiefilms kijken, voelen zich minder angstig tijdens de pandemie). Maar ze weten niet zeker of het kijken van zo’n films ook de oorzaak is (= omdat mensen zombiefilms kijken, voelen ze zich minder angstig tijdens de pandemie). 

Er is dus verder onderzoek nodig. Enerzijds naar dit verband, maar ook naar het algemene effect van onze keuze van entertainment en hoe we dit kunnen toepassen in de echte wereld. Zouden psychologen bijvoorbeeld ​“vijf zombiefilms per maand” kunnen voorschrijven tijdens een pandemie? Of kunnen we films, boeken en zelfs videogames ontwikkelen die ons voorbereiden op toekomstige uitdagingen?