Wat heb je nodig?
- Oude en nieuwe zonnecrème (zoek op de verpakking naar het ingrediënt ‘titaniumdioxide’ of ‘zinkoxide’)
- Aftersun, handcrème, body lotion of… (als referentie)
- Blad papier
- Markeerstift
- UV-lamp

Aan de slag!
Stap 1: Maak met de markeerstift drie tekeningen op het blad papier
Stap 2: Schrijf onder de tekeningen wat je gaat testen: oude zonnecrème, nieuwe zonnecrème, referentiestaal
Stap 3: Bekijk je tekeningen onder de UV-lamp
Stap 4: Smeer nu elke tekening in met de juiste crème
Stap 5: Bekijk je tekeningen opnieuw onder de UV-lamp
Wat gebeurt er?
De UV-stralen worden volledig tegengehouden door zowel de nieuwe als de oude zonnecrème (als je nano-zonnecrème gebruikt hebt tenminste). Op die plaatsen verdwijnt het fluo achter een zwarte vlek. Het referentiestaal houdt geen UV-straling tegen en ziet er nog net zo fluo uit als tevoren.

Hoe zit dat?
De zonnecrèmes die we in deze proef gebruikten, waren zogenaamde ‘nano-zonnecrèmes’. Daarin zitten minuscule metaaloxide-deeltjes (bijvoorbeeld zinkoxide of titaniumdioxide) die het schadelijke licht simpelweg weerkaatsen. De nanopartikels zijn nét groot genoeg om UV-licht te verstrooien, maar laten zichtbaar licht wél op je huid invallen waardoor de crème heerlijk transparant blijft.
Een groot voordeel van die nanodeeltjes, is dat ze niet onderhevig zijn aan chemisch bederf. Ze blijven dus gewoon hun werk doen, ook al staat je fles zonnemelk al jaren in de kast. Uiteraard kan het nog steeds zijn dat andere bestanddelen van je zonnebeschermer hun beste tijd gehad hebben. Maar als de inhoud nog fris ruikt, hoef je hem écht niet in de vuilnisbak te kieperen!
Meer achtergrondinfo over deze proef kan je lezen op onze blog.
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht